Προσόντα ιστότοπου δοκιμής EMC: Λόγος μόνιμου κύματος τάσης ιστότοπου έναντι ανακλασματομετρίας τομέα χρόνου

Εννοιολογικά, η μέθοδος SVSWR είναι αρκετά απλή και εύκολα κατανοητή. Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε μέτρηση VSWR, ο στόχος είναι η μέτρηση των μέγιστων και ελάχιστων τιμών ενός μόνιμου κύματος, όπως φαίνεται στο Σχήμα 1. Η αναλογία αυτών των τιμών είναι η VSWR. Η πιο κοινή εφαρμογή της μέτρησης VSWR είναι στην αξιολόγηση των γραμμών μετάδοσης. Εάν υπάρχει αναντιστοιχία σύνθετης αντίστασης στο τέλος μιας γραμμής μετάδοσης μεταξύ των αντιστάσεων της γραμμής μετάδοσης και του φορτίου (για παράδειγμα), θα υπάρχει μια οριακή συνθήκη που οδηγεί σε ένα ανακλώμενο κύμα. Το ανακλώμενο κύμα, σε διάφορες τοποθεσίες στη γραμμή μετάδοσης, θα αλληλεπιδρά εποικοδομητικά ή καταστροφικά με το συνεχές κύμα από την πηγή. Η προκύπτουσα κατασκευή (συνδυασμός άμεσων και ανακλώμενων κυμάτων) είναι ένα όρθιο κύμα. Ένα απλό παράδειγμα αυτού βρίσκεται στη διεξαγωγή δοκιμής ισχύος που απαιτείται για συσκευές στο CISPR 14-1. Σε αυτήν τη δοκιμή ένας μετατροπέας (σφιγκτήρας ισχύος) κινείται κατά μήκος ενός εκτεταμένου καλωδίου τροφοδοσίας του προϊόντος σε μια προσπάθεια μέτρησης της μέγιστης τάσης στο καλώδιο τροφοδοσίας πάνω από το εύρος συχνοτήτων που ενδιαφέρει. Το ίδιο γεγονός πραγματοποιείται σε μια ατελή τοποθεσία δοκιμών. Η γραμμή μετάδοσης είναι η διαδρομή από τον υπό δοκιμή εξοπλισμό προς την κεραία λήψης. Ανακλαστικά κύματα δημιουργούνται από άλλα αντικείμενα στο περιβάλλον δοκιμής. Αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν να κυμαίνονται από τοίχους θαλάμου έως κτίρια και αυτοκίνητα (σε χώρους δοκιμών ανοιχτού χώρου). Ακριβώς όπως στην περίπτωση μιας γραμμής μετάδοσης, δημιουργείται ένα όρθιο κύμα. Η δοκιμαστική ρύθμιση για τον ιστότοπο VSWR ή SVSWR δοκιμής φαίνεται στο Σχήμα 2.

Οι φυσικές διαστάσεις του μόνιμου κύματος είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την ακριβή μέτρηση ενός μόνιμου κύματος. Ο στόχος, πάλι, είναι να βρούμε τη μέγιστη και ελάχιστη τιμή. Η δοκιμή SVSWR στο CISPR 16-1-4 προτείνει τη μέτρηση του μόνιμου κύματος σε μια θέση δοκιμής μετακινώντας μια κεραία εκπομπής κατά μήκος μιας ευθείας γραμμής στο θάλαμο και μετρώντας την ληφθείσα τάση με την κεραία εκπομπών στην κανονική θέση που χρησιμοποιείται για τη δοκιμή προϊόντος. Ακριβώς όπως σε μια διεξαγόμενη δοκιμή ισχύος ή παρόμοια μέτρηση VSWR, απαιτείται συνεχής κίνηση του μορφοτροπέα, ή στην περίπτωση του SVSWR της κεραίας εκπομπής, για να εξασφαλιστεί η σύλληψη των μέγιστων και ελάχιστων του κύματος. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε κάθε συχνότητα, αλλά μόνο με σημαντικό κόστος και χρόνο. Κατά συνέπεια, η ομάδα εργασίας CISPR αποφάσισε να συμβιβαστεί και να μετρήσει μόνο έξι φυσικές θέσεις για καθεμία από τις ογκομετρικές τοποθεσίες (βλ. Σχήμα 3). Η μόνη άλλη επιλογή για τη μείωση του χρόνου δοκιμής ήταν η μείωση της ανάλυσης συχνότητας της μέτρησης (π.χ. μετρήστε λιγότερες συχνότητες αλλά σε κάθε συχνότητα μετρήστε περισσότερες θέσεις). Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι ότι πολλά αντικείμενα που αντανακλούν μπορεί να έχουν στενά φασματικά χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια, ορισμένα υλικά μπορούν να αντανακλούν σημαντικά για ένα στενό εύρος συχνοτήτων. Κατά συνέπεια, η ομάδα εργασίας αποφάσισε να εφαρμόσει ένα μέγιστο μέγεθος βήματος 50 MHz στη δοκιμή με αποτέλεσμα τουλάχιστον 340 συχνότητες από 1-18 GHz αλλά με μόνο έξι θέσεις όπως φαίνεται στο Σχήμα 3.

Σχήμα 3: Τοποθεσίες και θέσεις μέτρησης SVSWR
Η δειγματοληψία ενός μόνιμου κύματος σε έναν ξεχωριστό αριθμό θέσεων μπορεί εύλογα να παρέχει επαρκή ακρίβεια για τον υπολογισμό ενός κατά προσέγγιση SVSWR ανάλογα με το μέγεθος των βημάτων. Ωστόσο, ένας άλλος συμβιβασμός ήταν να έχουμε τις ίδιες προδιαγεγραμμένες θέσεις για κάθε συχνότητα, έτσι ώστε η δοκιμή να εξοικονομεί χρόνο μετακινώντας την κεραία και τη συχνότητα σάρωσης. Οι επιλεγμένες θέσεις είναι 0, +2, +10, +18, +30, +40 cm. Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα κύμα σημαδιών που τοποθετείται πάνω σε έναν χάρακα με έξι σημάδια πάνω του. Τώρα φανταστείτε να συμπιέσετε το σήμα κύματος σε μικρότερα και μικρότερα μήκη κύματος. Το Σχήμα 4 απεικονίζει αυτό το πείραμα σκέψης. Θα υπάρχουν συχνότητες όπου οι επιλεγμένες τοποθεσίες δεν θα πλησιάζουν ποτέ τα πραγματικά μέγιστα ή τα ελάχιστα του κύματος σημαδιών. Πρόκειται για συμβιβασμό που θα οδηγήσει σε προκατάληψη συμμόρφωσης, π.χ. αποτέλεσμα που είναι πάντα χαμηλότερο από το πραγματικό SVSWR. Αυτή η προκατάληψη είναι όρος σφάλματος και δεν πρέπει να συγχέεται με τη συμβολή της αβεβαιότητας της μέτρησης.

Σχήμα 4: Τοποθεσίες μέτρησης SVSWR έναντι μήκους κύματος
Πόσο μεγάλος είναι ο όρος σφάλματος; Αν σκεφτούμε το παράδειγμα που απεικονίζεται στο Σχήμα 4, είναι σαφές ότι το μήκος κύματος είναι 2 εκατοστά. Αυτό θα ήταν ένα κύμα σηματοδότησης 15 GHz. Σε αυτήν τη συχνότητα, δεν θα υπήρχε μετρημένο όρθιο κύμα επειδή το μήκος κύματος είναι 2 cm και οι άλλες θέσεις είναι ακόμη και πολλαπλάσια των 2 (10, 18, 30 και 40 cm)! Φυσικά, το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζεται στα 7.5 GHz. Σε σχεδόν κάθε συχνότητα, η δειγματοληψία έχει ως αποτέλεσμα τη μέτρηση ούτε του μέγιστου ούτε του ελάχιστου.

Ένα εργαστήριο πρέπει να μετρά τέσσερις θέσεις όπως φαίνεται στο Σχήμα 3 σε δύο πολικότητες και τουλάχιστον δύο ύψη σύμφωνα με το CISPR 16-1-4. Το εύρος μέτρησης είναι 1-18 GHz. Μέχρι πρόσφατα, οι μόνες διαθέσιμες κεραίες που πληρούσαν τις απαιτήσεις μοτίβου ήταν διαθέσιμες σε μοντέλα 1-6 GHz και 6-18 GHz. Η συνέπεια είναι ότι ο χρόνος δοκιμής εμφανίζεται στην Εξίσωση 1:

Πού: tx = χρόνος εκτέλεσης της συνάρτησης x, ny = πόσες φορές πρέπει να εκτελείται η δραστηριότητα Υ.


Εξίσωση 1: Εκτίμηση χρόνου δοκιμής για SVSWR
Το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού θέσεων, τοποθεσιών, πολικότητας, υψών και κεραιών οδηγεί σε μια αρκετά μακρά δοκιμή. Αυτή τη φορά αντιπροσωπεύει ένα κόστος ευκαιρίας για το εργαστήριο.
Το κόστος ευκαιρίας είναι τα έσοδα που διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν πραγματοποιηθεί αντί της διεξαγωγής αυτής της μακράς δοκιμής. Για παράδειγμα, ένας τυπικός χρόνος δοκιμής για αυτό το τεστ είναι τουλάχιστον τρεις βάρδιες. Εάν ένα εργαστήριο χρεώνει 2,000 δολάρια ΗΠΑ για μια βάρδια, αυτή η δοκιμή αντιπροσωπεύει ένα ετήσιο κόστος ευκαιρίας, με την προϋπόθεση ότι ο ιστότοπος ελέγχεται ετησίως όπως συνιστάται, τουλάχιστον 6,000 $ 12,000 $. Αυτό δεν περιλαμβάνει το αρχικό κόστος των ειδικών κεραιών ($ 14,000 USD).


Αβεβαιότητα τοποθέτησης
Κάθε μέτρηση της μεθόδου SVSWR απαιτεί την τοποθέτηση της κεραίας εκπομπής στις καθορισμένες θέσεις (0, 2, 10, 18, 30, 40 cm). Δεδομένου ότι οι υπολογισμοί διορθώνονται για απόσταση, η επαναληψιμότητα και η αναπαραγωγιμότητα της τοποθέτησης επηρεάζει άμεσα την αβεβαιότητα της μέτρησης. Το ερώτημα λοιπόν γίνεται, πόσο επαναλαμβανόμενο και αναπαραγώγιμο είναι η τοποθέτηση των κεραιών σε βήματα τόσο μικρά όσο 2 cm; Μια πρόσφατη μελέτη μετρητών που πραγματοποιήθηκε στο UL έδειξε ότι αυτή η συμβολή είναι περίπου 2.5 mm ή περίπου 15% του μήκους κύματος των 18 GHz. Το μέγεθος αυτού του συντελεστή εξαρτάται από τη συχνότητα και το πλάτος του όρθιου κύματος (ένα άγνωστο).

Ένας δεύτερος παράγοντας που σχετίζεται με τη θέση είναι η γωνία έναντι του σχεδίου κεραίας. Οι απαιτήσεις μοτίβου κεραίας στο CISPR 16-4-1 έχουν μεταβλητότητα περίπου +/- 2 ή 3 dB στο επίπεδο H και ακόμη ευρύτερα στο επίπεδο E. Εάν επιλέξετε δύο κεραίες με διαφορετικά μοτίβα, αλλά και οι δύο πληρούν τις απαιτήσεις μοτίβου, μπορείτε να έχετε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Εκτός από αυτή τη μεταβλητότητα κεραίας σε κεραία (πρόβλημα αναπαραγωγιμότητας), οι κεραίες που χρησιμοποιούνται για μετάδοση δεν έχουν απόλυτα συμμετρικά μοτίβα (π.χ. μοτίβα ποικίλλουν με μικρές προσαυξήσεις γωνίας) όπως φαίνεται στο πρότυπο. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε αλλαγή στην ευθυγράμμιση της κεραίας εκπομπής προς την κεραία λήψης έχει ως αποτέλεσμα μια μεταβαλλόμενη τάση λήψης (πρόβλημα επαναληψιμότητας). Το σχήμα 5 απεικονίζει τις πραγματικές αλλαγές μοτίβου μιας κεραίας SVSWR με μικρές αυξήσεις στη γωνία. Αυτά τα αληθινά χαρακτηριστικά μοτίβου οδηγούν σε σημαντική μεταβλητότητα γωνιακής θέσης.


Εικόνα 5: Σχέδιο κεραίας SVSWR
Οι αλλαγές στο κέρδος της κεραίας ως συνάρτηση σχετικά μικρών γωνιακών περιστροφών προκαλούν μεταβλητότητα έως 1 dB στο παράδειγμα που φαίνεται.Μέθοδος τομέα χρόνου για την απόκτηση SVSWR

Η μέθοδος SVSWR στο CISPR 16-1-4 βασίζεται σε κινούμενες κεραίες χωρικά για τη μεταβολή της σχέσης φάσης μεταξύ του άμεσου κύματος και των ανακλώμενων κυμάτων από ατέλειες θαλάμου. Όπως συζητήθηκε προηγουμένως, όταν τα κύματα προσθέτουν εποικοδομητικά, υπάρχει μια απόκριση κορυφής (Emax) μεταξύ των δύο κεραιών και όταν τα κύματα προσθέτουν καταστροφικά, υπάρχει μια ελάχιστη απόκριση (Emin). Η μετάδοση μπορεί να εκφραστεί ως

όπου E είναι η λαμβανόμενη ισχύς πεδίου.

Το ED είναι το σήμα άμεσης διαδρομής, το Ν είναι ο συνολικός αριθμός ανακλάσεων από την τοποθεσία (αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μονές ή πολλαπλές ανακλάσεις από τα τοιχώματα του θαλάμου ή τις ατέλειες της θέσης ανοιχτής περιοχής). Το ER (i) είναι το ανακλώμενο σήμα Ith. Για ευκολία στην παραγωγή, ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μόνο ένα ανακλώμενο σήμα (αυτό δεν θα χάσει τη γενικότητα). Ο ιστότοπος VSWR (ή το σχετικό μέγεθος κυματισμού) του ιστότοπου μπορεί να εκφραστεί ως

Με την επίλυση της Εξίσωσης 3, λαμβάνουμε την αναλογία του ανακλώμενου σήματος προς το άμεσο σήμα
Όπως φαίνεται από την Εξίσωση 4, οι δύο όροι, δηλαδή ο λόγος ανακλώμενου προς άμεσο σήμα (Erelative) και ο ιστότοπος VSWR (S) περιγράφουν την ίδια φυσική ποσότητα - ένα μέτρο του επιπέδου αντανακλάσεων στον ιστότοπο. Μετρώντας τον ιστότοπο VSWR (όπως συμβαίνει στην CISPR 16-1-4), μπορούμε να προσδιορίσουμε πόσο μεγάλα είναι τα ανακλώμενα κύματα σε σχέση με το άμεσο κύμα. Σε μια ιδανική κατάσταση δεν υπάρχουν αντανακλάσεις, με αποτέλεσμα Erelative = 0 και S = 1.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, για την ανίχνευση της αναλογίας μεταξύ του ανακλώμενου και του άμεσου σήματος, στη μέθοδο VSWR τοποθεσίας στο CISPR 16-1-4, αλλάζουμε την απόσταση διαχωρισμού έτσι ώστε η σχέση φάσης μεταξύ της άμεσης διαδρομής και των ανακλώμενων σημάτων να μπορεί να μεταβληθεί. Στη συνέχεια, αντλούμε το SVSWR από αυτές τις βαθμίδες. Αποδεικνύεται ότι μπορούμε να αποκτήσουμε το ίδιο SVSWR χρησιμοποιώντας μετρήσεις φορέα (τάσης και φάσης) χωρίς να χρειαστεί να μετακινήσουμε φυσικά τις κεραίες. Αυτό μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός σύγχρονου αναλυτή δικτύου διανυσμάτων (VNA) και μετασχηματισμών χρονικού χώρου. Σημειώστε ότι οι εξισώσεις 2 έως 4 ισχύουν είτε σε τομέα συχνότητας είτε σε τομέα χρόνου. Ωστόσο, στον τομέα του χρόνου, μπορούμε να διακρίνουμε τα ανακλώμενα σήματα από το άμεσο σήμα, επειδή το χρονικό σημείο κατά το οποίο φθάνουν στην κεραία λήψης είναι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως παλμός που αποστέλλεται από την κεραία εκπομπής. Στο χρονικό τομέα, το άμεσο κύμα θα φτάσει πρώτα στην κεραία λήψης και το ανακλώμενο κύμα θα φτάσει αργότερα. Με την εφαρμογή χρονικής πύλης (φίλτρο χρόνου), το αποτέλεσμα του άμεσου σήματος μπορεί να διαχωριστεί από τα ανακλώμενα.

Οι πραγματικές μετρήσεις πραγματοποιούνται σε τομέα συχνότητας με VNA. Τα αποτελέσματα στη συνέχεια μετατρέπονται σε τομέα χρόνου χρησιμοποιώντας τον αντίστροφο μετασχηματισμό Fourier. Στον τομέα του χρόνου, η χρονική πύλη εφαρμόζεται για την ανάλυση των άμεσων και ανακλώμενων σημάτων. Το Σχήμα 6 δείχνει ένα παράδειγμα της απόκρισης περιοχής χρόνου μεταξύ δύο κεραιών (χρησιμοποιώντας αντίστροφο μετασχηματισμό Fourier από μετρήσεις περιοχών συχνότητας). Το Σχήμα 7 δείχνει την ίδια χρονική απόκριση τομέα με το άμεσο σήμα να κλείνει. Τα δεδομένα τομέα χρόνου (μετά την ανάλυση) μετατρέπονται τελικά σε τομέα συχνότητας χρησιμοποιώντας μετασχηματισμό Fourier. Για παράδειγμα, όταν τα δεδομένα στο Σχήμα 7 μετατρέπονται σε τομέα συχνότητας, αντιπροσωπεύουν ER έναντι συχνότητας. Στο τέλος, αποκτάμε το ίδιο Erelative με τη χωρική διαφορετική μέθοδο CISPR, αλλά μέσω διαφορετικής διαδρομής. Αν και ο αντίστροφος μετασχηματισμός Fourier (ή ο μεταγενέστερος μετασχηματισμός Fourier) ακούγεται σαν τρομακτικό έργο, είναι στην πραγματικότητα μια ενσωματωμένη λειτουργία σε ένα σύγχρονο VNA. Δεν χρειάζεται περισσότερο από το πάτημα μερικών κουμπιών.

Σχήμα 6: Απόκριση τομέα χρόνου (από το αντίστροφο Fourier Transform των δεδομένων VNA) μεταξύ δύο οπών κεραιών. Ο δείκτης 1 δείχνει το άμεσο σήμα που εμφανίζεται στα 10 ns x (3 x 108 m / s) = 3 m από την κεραία εκπομπής.

Σχήμα 7: Απόκριση τομέα χρόνου με το άμεσο σήμα να κλείνει - αφήνοντας μόνο σήματα καθυστερημένης άφιξης (αντανακλάται)
Επόμενα βήματα: Βελτίωση περαιτέρω της μεθόδου του τομέα χρόνου SVSWRΈχουμε αποδείξει ότι το SVSWR με χωρική κίνηση και το SVSWR ανά τομέα χρόνου παράγουν ισοδύναμα δεδομένα. Οι εμπειρικές μετρήσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτό το σημείο. Ερωτήσεις που εξακολουθούν να παραμένουν: αν πρόκειται για τα πιο αντιπροσωπευτικά δεδομένα για τον εξοπλισμό υπό δοκιμή (EUT) και ποιες αβεβαιότητες μπορούμε να επιτύχουμε λόγω των επιλογών κεραίας; Αναφερόμενοι στην Εξίσωση 2, όλες οι ανακλάσεις τροποποιούνται από το σχέδιο κεραίας πριν αθροισθούν. Για απλότητα, ας εξετάσουμε έναν θάλαμο δοκιμών όπου οι πολλαπλές ανακλάσεις είναι αμελητέες. Έχουμε έπειτα επτά όρους στη διαδρομή μετάδοσης, δηλαδή το άμεσο σήμα, και τις αντανακλάσεις από τέσσερις τοίχους, την οροφή και το δάπεδο. Στο CISPR 16-1-4, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις για το σχέδιο κεραίας εκπομπής. Για πρακτικούς λόγους, αυτές οι απαιτήσεις δεν είναι καθόλου περιοριστικές. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι η αντανάκλαση του οπίσθιου τοιχώματος είναι η κυρίαρχη ατέλεια και ο λόγος εμπρός προς τα πίσω της κεραίας είναι 6 dB (εντός της προδιαγραφής CISPR 16). Για έναν ιστότοπο με μετρημένο SVSWR = 2 (6 dB) χρησιμοποιώντας μια τέλεια ισοτροπική κεραία, το ER / ED είναι 1/3. Εάν χρησιμοποιούμε μια κεραία με αναλογία εμπρός προς τα πίσω 6 dB, η μετρούμενη SVSWR γίνεταιΗ κεραία με λόγο εμπρός προς τα πίσω 6 dB υποτιμά το SVSWR κατά 20 * log (2.0 / 1.4) = 2.9 dB. Το παραπάνω παράδειγμα είναι προφανώς υπερβολικά απλοποιημένο. Όταν εξετάζουμε όλες τις άλλες ανακλάσεις του θαλάμου και όλες τις παραλλαγές των σχεδίων κεραίας, η πιθανή αβεβαιότητα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Στην άλλη πόλωση (σε επίπεδο E), δεν είναι δυνατή η φυσική ισοτροπική κεραία. Είναι ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση να καθοριστεί ένα αυστηρό σχέδιο κεραίας, το οποίο πρέπει να συναντούν όλες οι πραγματικές φυσικές κεραίες.

Το τεταρτημόριο που σχετίζεται με παραλλαγές προτύπων μπορεί να λυθεί περιστρέφοντας την κεραία εκπομπής. Σε αυτό το σχήμα, δεν χρειαζόμαστε κεραία με ευρεία δέσμη - μια γνωστή κεραία διπλού κυματοδηγού που χρησιμοποιείται συνήθως σε αυτό το εύρος συχνοτήτων θα λειτουργεί καλά. Προτιμάται ακόμη να υπάρχει μεγάλη αναλογία εμπρός προς τα πίσω (η οποία μπορεί εύκολα να βελτιωθεί τοποθετώντας ένα μικρό κομμάτι απορροφητή πίσω από την κεραία). Η εφαρμογή είναι η ίδια όπως συζητήθηκε νωρίτερα για τη μέθοδο domain time, εκτός από το ότι περιστρέφουμε επίσης την κεραία εκπομπής κατά 360 ° και εκτελούμε μια μέγιστη αναμονή. Αντί να προσπαθεί να φωτίζει όλους τους τοίχους ταυτόχρονα, αυτό το σχέδιο το κάνει ένα κάθε φορά. Αυτή η μέθοδος μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα που είναι ελαφρώς διαφορετικά από την ΠΡΟΣΟΧΗ να μεταδίδουν ταυτόχρονα σε όλους τους τοίχους. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι είναι μια καλύτερη μέτρηση της απόδοσης ενός ιστότοπου, καθώς ένα πραγματικό EUT είναι πιθανό να έχει μια στενή δέσμη παρά να μοιάζει με μια ειδικά κατασκευασμένη κεραία. Εκτός από την αποφυγή της ακατάστατης κατάστασης λόγω των προτύπων κεραίας, μπορούμε να εντοπίσουμε πού εμφανίζεται μια ατέλεια σε έναν θάλαμο ή ένα OATS. Η θέση μπορεί να προσδιοριστεί από τη γωνία περιστροφής και από τον χρόνο που απαιτείται για να ταξιδέψει το σήμα (έτσι η απόσταση από την οποία γίνεται η ανάκλαση).


Συμπέρασμα

Τα οφέλη της μεθόδου domain time είναι πολλά. Αποφεύγει την παγίδευση του ζητήματος υπο-δειγματοληψίας που συζητήθηκε προηγουμένως. Η μέθοδος δεν εξαρτάται από τη φυσική μετακίνηση των κεραιών σε μερικές διακριτές τοποθεσίες και το SVSWR από τον τομέα χρόνου αντιπροσωπεύει την πραγματική τιμή του ιστότοπου. Επίσης, στη μέθοδο CISPR, για να ομαλοποιηθεί η επίδραση λόγω του μήκους της διαδρομής, πρέπει να είναι γνωστή η ακριβής απόσταση μεταξύ των κεραιών. Τυχόν αβεβαιότητες λόγω της απόστασης μεταφράζονται σε αβεβαιότητες του SVSWR (λαμβάνοντας υπόψη τις μικρές αυξήσεις που απαιτούνται, είναι ακόμη πιο δύσκολη). Στον τομέα του χρόνου, δεν υπάρχουν αβεβαιότητες ομαλοποίησης απόστασης. Επιπλέον, ίσως το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό για έναν τελικό χρήστη είναι ότι ο τομέας χρόνου SVSWR είναι πολύ λιγότερο χρονοβόρος. Ο χρόνος δοκιμής μειώνεται σχεδόν έξι φορές (βλ. Εξίσωση 1).

Ένας πλήρως ανωχαίος θάλαμος διαθέτει επεξεργασία απορροφητή και στους τέσσερις τοίχους, στο δάπεδο και στην οροφή του θαλάμου. Οι μετρήσεις του Time Domain Reflectivity (TDR) όχι μόνο μπορούν να παρέχουν μια ακριβή αξιολόγηση μιας δοκιμαστικής τοποθεσίας όπως αυτή, αλλά μπορούν επίσης να παρέχουν επιπλέον πληροφορίες, όπως από πού προέρχονται οι μεγαλύτεροι συντελεστές αποκλίσεων από έναν ιδανικό ιστότοπο.

Κάποιος μπορεί να πειρασθεί να υποστηρίξει ότι στη μέθοδο CISPR, επειδή οι κεραίες μετακινούνται, τα σημεία ανάκλασης κινούνται στα τοιχώματα του θαλάμου και καλύπτονται περισσότερες περιοχές των ατελειών. Αυτή είναι μια κόκκινη ρέγγα. Ο σκοπός της μετακίνησης της κεραίας λήψης είναι να αλλάξει μόνο τις σχέσεις φάσης. Η συνολική απόσταση που κυμαίνεται είναι 40 cm. Μεταφράζεται σε κάλυψη 20 cm (7.9 ") στον τοίχο λόγω μεταφράσεων γεωμετρίας (εάν η διαδρομή μετάδοσης είναι παράλληλη με το τοίχωμα του θαλάμου). Για να λειτουργήσει η θεωρία, στην πραγματικότητα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι ιδιότητες ανάκλασης των απορροφητικών είναι ομοιόμορφες σε όλο το μήκος των 20 cm. Για να καλύψετε περισσότερες περιοχές, πρέπει να μετακινήσετε τις κεραίες πολύ πιο δραστικά, όπως γίνεται στο CISPR 16-1-4 (θέσεις μπροστά, κέντρο, αριστερά και δεξιά). favicon

Αφήστε μήνυμα 

Λίστα μηνυμάτων